CogniFit - Cognitieve training verbetert slaapkwaliteit en cognitief functioneren bij oudere volwassenen met slapeloosheid

Originele naam: Cognitive Training Improves Sleep Quality and Cognitive Function among Older Adults with Insomnia.

Authors: Iris Haimov1, Evelyn Shatil1,2.

• 1. Afdeling Psychologie en het centrum voor psychobiologisch onderzoek, Yezreel Academic College, Emek Yezreel, Israël.
2. CogniFit Inc., New York, New York, United States of America.

Journal: PloS ONE (2013), vol. 8 (4): 1-17.

Verwijzingen naar dit artikel (APA-stijl):

• Haimov, I., Shatil, E. (2013). Cognitive Training Improves Sleep Quality and Cognitive Function among Older Adults with Insomnia. PLoS ONE, 8 (4), 1-17.

Conclusie van de studie

CogniFit‘s gepersonaliseerde cognitieve training is in staat om de slaapkwaliteit en cognitieve functie bij oudere volwassenen met slapeloosheid te verbeteren, door middel van 20-30 minuten per dag, drie niet-opeenvolgende dagen per week, gedurende 8 weken. Slaaptijd: 38.42 ± 40.58 tot 24.76 ± 32.32 minuten (p =. 001); Slaap efficiëntie: 73.54 ± 12.56 tot 80.28 ± 13.78% (p =. 001); Totale slaaptijd: 296.37 ± 78.07 tot 310.44 ± 72.96 minuten; Ontwaaktijd: 72.06 ± 40.89 tot 58.89 ± 45 Geheugen: F = 15.65 ± 1.35 (p =. 001); Visueel geheugen: F = 14.03 ± 1.35 (p =. 001); Werkgeheugen: F = 13.92 ± 1.35 (p =. 001)

Onderzoekssamenvatting

Gezien de hoge incidentie van slapeloosheid bij oudere mensen, richtte deze studie zich erop om te leren over de effecten van geautomatiseerde cognitieve training op de kwaliteit van de slaap en de cognitieve status in deze populatie.

Een totaal van 51 oudere volwassenen boven de 65 tot 85 jaar oud werd willekeurig verdeeld in de experimentele groep (die cognitieve training deed) en de controlegroep (die dit niet deed). De experimentele groep deed CogniFit gepersonaliseerde cognitieve training gedurende 8 weken vanuit hun respectievelijke huizen, met behulp van hun eigen computer. De controlegroep, aan de andere kant, voerde een geautomatiseerd programma van activiteiten uit die geen cognitief functioneren op hoog niveau impliceren, gedurende 8 weken. De cognitieve status van deze deelnemers werd gemeten met CogniFit voor en na de training. Daarnaast werd de slaap ook gemonitord gedurende een week ervoor en erna. Er werd rekening gehouden met verschillende resultaten:

• Slaapkwaliteit: Tijd die het de persoon kostte om in slaap te vallen en het percentage van de tijd dat hij of zij sliep (slaap efficiëntie).
• Cognitieve toestand: Vermogen om afleiding te voorkomen, werkgeheugen, visueel geheugen, algemeen geheugen en denominatie.

Statistische analyses duidden op enkele interessante gegevens:

• Een beter visueel scannen is gerelateerd aan een vroegste begin van de slaap.
• Een betere benoeming is gerelateerd aan een kleiner aantal keren wakker wordenna het initiëren van slaap.
• Verhoogde capaciteit om afleiding te voorkomenwas gerelateerd aan een langere slaapduur.
• De controlegroep toonde aan dat slechter werkgeheugen gerelateerd is aan een toename van de tijd die nodig is om in slaap te vallen

De resultaten geven aan dat nieuw leren essentieel is bij het initiëren en onderhouden van slaap bij ouderen met slapeloosheid. CogniFit cognitieve gepersonaliseerde training kan helpen bij het creëren van het type leren dat nodig is om te zorgen voor verbeteringen in de slaap en cognitieve status.

Context

Tussen de 20 en 50% van de ouderen lijdt aan slapeloosheid, wat vaker voorkomt bij vrouwen dan bij mannen. Deze aandoening is gerelateerd aan veranderingen in de slaap architectuur (minder tijd in langzame golf slaap, minder rem slaaptijd, minder delta golf amplitude, verminderde activiteit, REM slaap dichtheid, en spindels). Dit resulteert in een gefragmenteerde slaap en grotere problemen om in slaap te vallen. De oorzaken van dit type van slapeloosheid kan variëren. Echter, de meest voorkomende behandeling voor deze aandoening is farmacologisch.

Met de leeftijd verschijnt gewoonlijk, behalve slaapproblemen, één of andere graad van cognitieve verslechtering, die verwerkingssnelheid, waarneming, het uitvoerende functioneren, concentratie, aandacht, remming, en geheugen kan beïnvloeden. Ouderen met slapeloosheid hebben de neiging om grotere verslechteringspatronen te hebben dan die zonder slaapproblemen, zoals episodische geheugen problemen, verstrooidheid, enz. Gelukkig is gebleken dat mensen met slapeloosheid voordeel kunnen hebben van een aantal activiteiten, zoals:

• Cognitieve training gericht op het rehabiliteren van cognitieve vaardigheden.
• Verwerving van nieuw visueel en verbaal leren.

Aan de andere kant heeft recent bewijs aangetoond dat de slaap noodzakelijk is voor geheugenconsolidatie. Dit is te wijten aan het feit dat de slaap gunstig is voor synaptische plasticiteit, procedurele leerprocessen bevordert, de consolidatie van het declaratieve geheugen faciliteert, en een cruciale rol speelt in de verwerving van nieuwe herinneringen. In de tegenovergestelde zin is geconstateerd dat de verwerving van nieuw leren positieve effecten heeft op de slaap architectuur. Na het leren neemt de REM slaap verhouding toe, snelle oogbewegingen nemen toe tijdens deze fase, langzame golf activiteit neemt toe, de duur van de slaapfase 2 wordt groter, evenals het aantal en de dichtheid van de slaap spindels.

Met dit alles is het redelijk om te veronderstellen dat het nieuwe leren afgeleid van een passende cognitieve training kan helpen met:

• Verandering van slaap architectuur.
• Verbetering van de kwaliteit van de slaap.
• Verbetering van de cognitieve toestand.

Methodologie

Studie ontwerp

Een 11 weken durende gerandomiseerde gecontroleerde klinische studie werd uitgevoerd bij onafhankelijke ouderen met slapeloosheid, met behulp van een twee-groeps ontwerp: CogniFit Interventie (experimentele groep) en niet-specifieke interventie (controlegroep).

Een cognitieve meting van de deelnemers werd uitgevoerd voor het begin van de training en een andere aan het eind van de training. Hiervoor werd de CogniFit beoordelingsreeks gebruikt. Een onderzoekassistent kwam naar het huis van de deelnemers om ze aan te melden bij het CogniFit platform. Aanwezigen belden de deelnemers om de twee weken om de naleving van de behandeling aan te moedigen.

Deelnemers

De deelnemers werden benaderd via advertenties en toespraken in seniorencentra. Zij waren alle ouderen die klaagden over problemen met het initiëren of onderhouden van slaap, ten minste drie nachten per week. Zij moesten ook slechte slaapkwaliteit hebben gehad gedurende minstens zes maanden. Patiënten werden uitgesloten als ze een score hadden van <26 on="" the="" mmse="" (mini-mentaal toestand onderzoek), een score van >40 op de ZSDS (Zung zelfbeoordeling depressieschaal) en een score van > 60 op een kleine angst vragenlijst. Ook uitgesloten van de studie waren die patiënten met significante visie- of gehoorproblemen, relevante medische of neurologische ziekten, die met alcoholisme of andere substantie problemen, psychiatrische stoornissen, slaapapneu, sporadisch been bewegings syndroom, en degenen die medicijnen innamen die het centrale zenuwstelsel beïnvloedden (met uitzondering van degene die gebruikt worden voor slapen).

Controlegroep interventie

De controlegroep kreeg een 8-weeks trainingsprogramma dat, in tegenstelling tot CogniFit, geen bijzondere cognitieve vaardigheden trainde, niet paste bij de prestaties van de deelnemers en geen feedback verstrekte. Zij moesten slechts een paar eenvoudige, geautomatiseerde lees- en schildertaken doen.

Gemeten variabelen:

CogniFit werd gebruikt om 17 cognitieve vaardighedente evalueren. Bovendien werden door middel van een apparaat dat op de pols van de deelnemers wordt geplaatst, ook andere variabelen gemeten:

• Totale slaaptijd : Vanaf het moment dat ze naar bed gingen totdat ze opstonden.
• Vertraging bij het begin van de slaap: Tijd die ze nodig hadden om in slaap te vallen nadat ze naar bed gingen.
• Slaap efficiëntie: Percentage van de slaaptijd in verhouding tot de tijd doorgebracht in bed.
• Wake-up tijd sinds het begin van de slaap: Ontwaaktijd na aanvankelijk in slaap vallen.
• Aantal malen wakker worden : het aantal malen dat ze wakker werden nadat ze voor het eerst in slaap vielen.

Analyse:

SPSS 19 werd gebruikt om statistische analyse uit te voeren. Om verschillen in de vijf slaap variabelen en de verschillende cognitieve capaciteiten tussen de twee groepen te beoordelen, werden de mixed-effect modellen gebruikt voor herhaalde maatregelen, met één model voor elke variabele. De correlatie timing van Pearson en een hiërarchische regressieanalyse werden ook berekend om te zien of er een relatie was tussen cognitieve verbeteringen en verbeteringen in de kwaliteit van de slaap.

Resultaten en conclusies

Een correlatie werd ontdekt tussen de naamgeving capaciteit van de experimentele groep en slaap efficiëntie, ontwaaktijd vanaf het begin van de slaap en het aantal malen wakker worden. De totale slaaptijd correleerde met het vermogen om afleiding te vermijden. Aan de andere kant was er ook een significante correlatie in het bewust zijn van het begin van de slaap en visueel scannen. In het geval van de controlegroep werd een negatieve correlatie ontdekt tussen tijd die het kostte om in slaap te vallen en het werkgeheugen, visueel geheugen en geheugen in het algemeen. De resterende cognitieve vaardigheden toonden geen significante correlatie met slaap parameters.

Kortom, het kan worden geconcludeerd dat CogniFit cognitieve training het begin en het onderhoud van de slaap kan verbeteren, in aanvulling op cognitieve vaardigheden. Dit type van therapie kan een alternatief of een goede aanvulling zijn op de huidige medicamenteuze behandelingen voor de behandeling van slapeloosheid.